Lief dagboek,
We zijn inmiddels al vet lang op pad.
Dus we doen weer zo’n Ironman. Leuk. Deze week stond in het teken van de voorbereidingen.
Op woensdag gingen we het fietsparcours verkennen met de auto. We vertrokken met gierende banden, een open dak en handjes in de lucht uit Girona. Eenmaal het parcours gereden was het dak dicht, de handjes naar beneden en ik spierwit en misselijk van al die leuke bochtjes in de bergen. Man concludeerde; geen makkelijk fietsparcours.
Man ging ook naar een briefing en ik ging mee. We gaan altijd maar ook deze keer werd er niets nieuws verteld.
Man ging naar de expo en kocht net iets te veel ‘fijne dingetjes’. Ik kocht gekke roze hardloopsokken.
Een volgende stap in de voorbereiding was loeren. Man loerde als een leeuw in de bosjes naar zijn prooi. Wie is de concurrentie? Zelf liep hij, uiteraard iedere dag in een nieuw shirt van een andere Ironman, als een kleine macho rond, want man snapt dat de rest ook loert.
Man dronk veel mineralen en omdat ik ook de hele tijd dorst had, heb ik er ook behoorlijk wat binnengekregen. Ik ben benieuwd of ik daar iets van merk…
Man ging alle putdeksels bekijken zodat hij daar niet overheen zou fietsen. Volgens hem zou het anders voorbij zijn.
Man rustte, at veel en keek de Giro…Eigenlijk net als normaal dus.
Man scheerde zijn benen. Ook niets nieuws.
En tot slot at man een groot bord pasta en ging hij vroeg naar bed. En nu is het zover! Ironman 70.3 nummer 4 van onze reis. Hoe dan ook ontzettend trots op die man van mij!
Waar zou hij zijn zonder zo’ n lieve supporter x