Lief dagboek,
We zijn nu ruim 2 weken op pad.
Vorige week maakten we ons nog zorgen om de remkabel van de fiets. Deze zat ‘niet lekker’ volgens man. Man wilde hier vervolgens niets aan doen, want ‘Pablo de fietsenmaker’ zou hier weinig van af weten. Tja, het ergste wat kon gebeuren was dat die remkabel zou losschieten. Bijvoorbeeld tijdens hard remmen in een afdaling. Dat zat mij dan weer ‘niet lekker’.
Inmiddels praten we niet meer over de remkabel, maar over een bepaalde piep/wrijvingsgeluid in de fiets. Ik probeerde een oplossing aan te dienen. Deze werd beantwoord met een aai over mijn bol en een glimlach. Ik denk dat ik naast ‘Pablo de fietsenmaker’ kan gaan zitten op het bankje van mensen zonder kennis.
Man eet verder bijzonder veel, maar wordt ook bijzonder dun. Een fenomeen wat mij onbekend is en waarschijnlijk onbekend zal blijven. Volgens man heb ik dit zelf in de hand. Toch durf ik dat in twijfel te trekken wanneer ik zijn toiletbezoek bijhoudt. Het is vast mijn schildklier. Grapje natuurlijk.
Ik ben inmiddels weer begonnen met het trainen voor mijn tweede marathon. Dat is toch best stoer. Vind ik. Man helpt met schema’s maken en vindt het ook best stoer van mij. Leuke dingen, leuke dingen.
Tot volgende week!
Suus says
Hahaha ik moest gewoon hard lachen! Leuk geschreven pop!
Ilona says
Super leuk om vanuit jouw perspectief mee te lezen met jullie avontuur! En heel stoer inderdaad, die marathon!