Volgens mijn moeder heb ik op onze enige keer kamperen de hele camping bij elkaar geschreeuwd elke keer dat het tijd werd voor het douche- en toilletgebouw. Ik was toen 2. Volgens mijn ouders een redelijk zoet kind, maar die douche- en toiletgebouwtjes haalden mijn ‘inner demon’ naar boven. Ik miste mijn bad. Logisch. We zijn nooit meer gaan kamperen. Misschien vanwege mijn geschreeuw of misschien vanwege de andere ‘leuke verhalen’ die ik van mijn ouders heb gehoord; papa’s onhandigheid met caravan, papa’s ongekende populariteit op de camping waardoor ons terras altijd gevuld was, mijn vermissing toen ik besloot zelf een stukkie op pad te gaan met mijn fietstje, oh en vergeet ook niet mijn epische diarree-aanval.
Dagboek van een vrouw van een triatleet #5
Training on the road
OK. I know you guys probably hoped that Marloes would write another piece on our camping adventures and how I suck in dealing with strange animals, connecting electricity cables and fixing waterhoses that burst right in my face. But the thing is that we’re in Noosa right now, and Noosa is quite a triathlon heaven, so I figured it was time to update on how the training part of our trip is going here on the road….
- « Previous Page
- 1
- …
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- …
- 13
- Next Page »